Reino de Galiza

Dende o II Reino de Galiza, á expansom por parte de Portugal da nosa lingua

terça-feira, 29 de dezembro de 2009

IGUAÇU A PELICULA AVATAR CONTADA NA TERRA


Claro está logo dunhas adaptacións. Trocando a explotación do mineral polo da madeira primeiro e polo turismo desmesurado das fervenzas despois.



Versión en GalegoPortugués (en castelán mais abaixo):

"CONSELHO DE CACIQUES DA NAÇÃO GUARANÍ

GUIA ESPIRITUAIS DA NAÇÃO GUARANÍ
NAS FERVENZAS DO IGUAÇÚ

PASARON MAIS DE 200 ANOS, PARA QUE OS AVOS E GUIAS
ESPIRITUAIS DA NAÇÃO GUARNI – OPIGUAS- VOLTARAN DE
VISITA ÁS FERVENZAS DO IGUAÇU, CONSIDERADO POR ESTE
POBO, COMO LUGAR SAGRADO ONDE SE ATOPAN OS
CATRO ELEMENTOS NATURAIS ÑANDESY YVY (NAI TERRA),
YUYTU (VENTO), Y GUAZU (AUGA GRANDE) E HUARAY TATA (LUME DO SOL).

DESTE TERRITORIO QUE OCUPARON MILENARIAMENTE E ONDE
AUN QUEDAN VESTIGIOS DO SEUS ALDEAS, ESPECIALMENTE O SEUS
CEMINTERIOS, FORON EXPULSADOS POLOS TERRATENENTES
MADEREIROS, DESPOIS DE HABELOS ESCRAVIZADO NA TALA DA
FRAGA NATIVA.

COA CRIAÇÃO DO PARQUE NACIONAL IGUAZU,
CONSOLIDOUSE A EXPULÇÃO , DEBIDO FUNDAMENTALMENTE Á
RETROGRADA CONCEPCIÓN DE QUE NOS PARQUES, SO SE DEBERÍA
PROTEGER A FRORA E FAUNA SEN PRESENZA HUMANA DOS
ANCESTRAIS DONOS DESTES PATRIMONIOS

NO CASO DE IGUÇU, PELA BELEZA E GRANDIOSIDADE DAS SUAS
FERVENZAS E REMANENTES DE BOSQUES NATIVOS DESTINOUSE AO
TURISMO NACIONAL E INTERNACIONAL, CON POLITICAS
DISCRIMINATORIAS A SEUS HABITANTES ORIGINARIOS, ESTE FEITO,
ADEMAIS DEOS ALTOS COSTOS PARA A VISITA, FIXO QUE OS
GUARANIES DOLOROSAMENTE DEIJARAN DE VISITA-LO SEU TERRITORIOSAGRADO POR MAIS DE 200 ANOS."

[Transcrito e traducido dun documento portado por un indígena guaraní descendente da masacre humanitaria e ecológica de Iguaçú. Comentou que dos 3 millóns de hectareas originarios agora so lles restan 300. Ese pobo foi divido entre os novos estados donos da região: Brasil, Argentina e Paraguay. Paises que no exemplo de Argentina, ao face-lo documento de identidade, se lles degrada obrigandolles a crear un novo nome latino, perdendo o propio guraní) e sen dereito a aprendizaje da lingua bernácula.
Na minha modesta opinión exterior (son Galego de Galiza). Estou de acordo con moito do que está eiquí exposto pois na minha recente viajen a região puiden comprobar como Brasil e Argentina, divídense os ingresos por turismo deshorbitado con dous parque naturais, que realmente semella máis parques de atraccións para sacar fotos e/ou facer turismo de aventura (paseos en lanchas motoras pelo rio, helicopteros, carabanas de vehículos tipo aventura polo que resta de selva) en troques de respeitar uma zona natural (en teoría con proteção da UNESCO). En realidade visítase un ecositema moi degradado pola explotación turística sen control, non hai cuota de entrada, excesiva urbanización, pasarelas por practicamente tódalas caidas de auga, contrucción de Hoteis de Lujo, desinformación aos viajeiros do ecosistema original (dita selva foi talada compretamente, composta nun principio por árboles xitgantescas mileranias, dos que xa non queda pegada, se un non visita “A Aripuca” en Misiones). Aquel paisaje das fervenzas con árboles inmensas, debeu de ser moito máis impresionante, por riba se informa ao visitante de que a região estivo habitada (os cales, aparte de masacrados, expulsados e empobrecidos, agora tamen esquecemolos). En definitiva todo un sinfín de medios para enriquecer a uns pocos, a costa dun paraje que debería de reorganizarse cicais nun so parque binacional, no que o pobo originario guaraní debería de jogar un papel fundamental. Dezembro de 2009]





Versión en Castelán/Castellano:

"CONSEJO DE CACIQUES DE LA NACIÓN GUARANÍ

GUIA ESPIRITUALES DE LA NACIÓN GUARANÍ
EN CATARATAS DE IGUAZÚ

PASARON MAS DE 200 AÑOS, PARA QUE LOS ABUELOS Y GUIAS
ESPIRITUALES DE LA NACION GUARNI – OPIGUAS- REGRESARAN DE
VISITA A LAS CATARATAS DE IGUAZU, CONSIDERADO POR ESTE
PUEBLO, COMO LUGAR SAGRADO, LUGAR DE ENCUENTRO DE LOS
CUATRO ELEMENTOS NATURALES ÑANDESY YVY (MADRE TIERRA),
YUYTU (VIENTO), Y GUAZU (AGUA GRANDE) Y HUARAY TATA (FUEGO
DE SOL).

DE ESTE TERRITORIO QUE OCUPARON MILENARIAMENTE Y DONDE
AUN QUEDAN VESTIGIOS DE SUS ALDEAS, ESPECIALMENTE SUS
CEMENTERIOS, FUERON EXPULSADOS POR LOS TERRATENIENTES
MADEREROS, DESPUES DE HABERLOS ESCLAVIZADO EN LA TALA DEL
MONTE NATIVO.

CON LA CREACIÓN DEL PARQUE NACIONAL IGUAZU, SE
CONSOLIDO LA EXPULSIÓN , DEBIDO FUNDAMENTALMENTE A LA
RETROGRADA CONCEPCIÓN DE QUE EN LOS PARQUES, SOLO SE DEBERIA
PROTEGER LA FLORA Y FAUNA SIN PRESENCIA HUMANA DE LOS
ANCESTRALES DUEÑOS DE ESTOS PATRIMONIOS

EN EL CASO DE IGUZU, POR LA BELLEZA Y GRANDIOSIDAD DE SUS
CATARATAS Y REMANENTES DE BOSQUES NATIVOS SE DESTINO AL
TURISMO NACIONAL E INTERNACIONAL, CON POLITICAS
DISCRIMINATORIAS A SUS HABITANTES ORIGINARIOS, ESTE HECHO,
ADEMAS DE LOS ALTOS COSTOS PARA LA VISITA, HIZO QUE LOS
GUARANIES DOLOROSAMENTE DEJARAN DE VISITAR SU TERRITORIO
SAGRADO POR MAS DE 200 AÑOS.

[Transcrito de un documento portado por un indígena guaraní descendiente de la masacre humanitaria y ecológica de Iguazú. Comentó que de los 3 millones de hectareas originarios ahora solo se les reconoce 300. Ese pueblo fué divido entre los nuevos estados dueños de la región: Argentina, Brasil y Paraguay. Paises que en el ejemplo de Argentina, al hacer el documento de identidad, se les degrada obligandoles a crear un nuevo nombre latino, perdiendo el propio guraní) y sin derecho a aprendizaje de la lengua bernácula. En mi modesta opinión exterior (soy Gallego de Galicia). Estoy de acuerdo con mucho de lo que está aquí expuesto pués en mi reciente viaje a la región pude comprobar como Argentina y Brasil, se dividen los ingresos por turismo deshorbitado con dos parque naturales, que realmente parecen más parques de atracciones para sacar fotos y/o hacer turismo de aventura (paseos en lanchas motoras por el rio, helicopteros, carabanas de vehículos tipo aventura por lo resta de selva) en vez de respetar una zona natural (en teoría con protección de la UNESCO). En realidad se visita un ecositema muy degradado por la explotación turística sin control, no hay cuota de entrada, excesiva urbanización, pasarelas por practicamente todas las caidas de agua, contrucción de Hoteles de Lujo, desinformación a los viajeros del ecosistema original (dicha selva fué talada completamente, compuesta en un principio por árboles gitgantescos mileranios, de los que ya no queda huella, si uno no visita “La Aripuca” en Misiones). Aquel paisaje de las cataratas con árboles inmensas, debió de ser mucho más impresionante, tampoco se informa al visitante de que la región estuvo habitada ( los cuales, aparte de masacrados, expulsados e empobrecidos, ahora tambíen se les olvida). En definitiva todo un sinfín de medios para enriquecer a unos pocos, a costa de un paraje que debía de reorganizarse quizás en un solo parque binacional, en el que el pueblo originario guaraní debería de jugar un papel fundamental. Diciembre de 2009]"