Reino de Galiza

Dende o II Reino de Galiza, á expansom por parte de Portugal da nosa lingua

quinta-feira, 27 de janeiro de 2011

27 Janeiro 2011 (12:15): Subdelegación do Governo (Av. da Mariña)

Videos subido cum telefone com android



Videos subido cum telefone com android (origem: 5 MegaPixeis):


Imagens dende mais ou menos a metade da manifestaçom, nom se vía nim o comezo nim o final.

Logo dirám que íamos vinte so. Isto é o que tem vivir num pais com censura de tv e prensa, nacionalista espanhola.

Para os que renegan da súa cultura e identidade ou nos impidem desenrolar e melhorar o noso pais. Neste día de Greve Geral (folga xeral 27/1/2011)



Heiche de mandar á merda
anque ti non queiras ir
cun saquiño remendado
coma quen que vas pedir.

Pos o sombreiro de lado
porque es fillo de rico
pódelo poñer dereito
que eu de ti non necesito.

Mataches a cacharruza
non me deches dos rixóns
para a semaniña que ven
son as túas monicións.

Vaite de aí corvo negro
vaite lavar ao pilón
que anque te laves e laves
corvo negro es de nación

Cara de cañoto seco
vai calando, vai calando
que eu contigo non me meto.


Peza interpretada por Xabier Díaz, acompañado por Pedro Lamas (saxo soprano) e Suso Iglesias (acordeón), na gala benéfica da Asociación contra o cancro de Cambre-Anceis, celebrada o 26 de decembro de 2008 no centro da Xuventude de Cecebre (Cambre - A Coruña).

segunda-feira, 24 de janeiro de 2011

domingo, 23 de janeiro de 2011

duas ligazóns (Dois ligaçoes). Algo de música e o tema de moda da lingua Galega no Senado




http://www.xornal.com/opinions/2011/01/22/Opinion/erro-co-galego-no-senado-foi-meu/2011012116592600796.html

Basicamente: "O erro co galego no Senado foi meu:

Debo recoñecelo, estou profundamente arrepentido de ter baixado a garda, ante o que as circunstancias demostran que nunca o podes e debes facer.

Escribía nesta mesma columna sobre o meu posicionamento ao respecto da utilización do noso idioma no Senado do Estado. Os meus argumentos básicos falaban da non necesidade de esixilo na “Cámara alta”, por coherencia, cando algúns o esiximos como único na Cámara galega. Engadía o custe por sesión de 12.000 euros, e o ridículo da utilización de aparatos de tradución existindo un idioma común castelán –o que se fala entre todos nos corredores–, xunto coa miña opinión da necesidade de desaparición do Senado, e a súa suposta función de cámara de representación interterritorial, por inútil e custosa.

Equivoqueime profundamente, e pido desculpas. Dinme conta do meu monumental erro –un non se cre un oráculo– cando sentín unha profunda vergonza ao observar a actitude de dúas senadoras do meu partido, nominalmente galegas. O seu desprezo pola nosa lingua, adornado de excusatio non petita sobre o seu amor a nosa cultura e a nosa lingua, resultoume un bochorno inasumible, para calquera que na súa alma albergue o máis mínimo sentimento de galeguidade. É evidente que non podes dar argumentalmente o máis mínimo indicio, para que a inmundicia atope acomodo. A actitude cos que danan o noso patrimonio, debe ser a de “nin un paso atrás”.

Estou aínda por ver unha soa medida, nestes tempos de convulsión cultural no país, na que en caso de dúbida, o galego non sexa o grande prexudicado. Se as senadoras Sáinz e Pan, e quen lles manda ter esa actitude, consideran que deben facer un limiar da súa inmundicia, asegurando un respecto e amor por algo que seguidamente desprezan, é que ou ben “non lles dá para máis”, ou ben obedece a estratexias nas cales, o obxectivo final –gobernar a calquera prezo–, debe estar por riba do futuro da terra á que eles cren representar –outra cousa é que o fagan.

Lémbrolles a esas representantes “nominais” da nosa terra, que militan nun partido de 100.000 afiliados, que na súa inmensísima parte aman un idioma co que se criaron, e que non cren en complexos co que forma parte da súa esencia. O que foi, pode volver a ser, e das voltas que en política da a vida, dou fe…

Non volverei a cometer ese erro de condescendencia. A miña palabra queda empeñada. Hoxe, se mo permiten, non hai “ou non?” que valga…

"

sábado, 15 de janeiro de 2011

Como nom: Umha Naçom, Umha seleçom

Galiza vs Palestina (Dezembro 2010)

sexta-feira, 14 de janeiro de 2011

Galiza no Mundo



Nom, isto nom vai por aquel programa famoso da TvG (ainda que tería alguma anécdota para contar vista dende BosAires).

Esto vai para reflexionar sobre a nosa posiciçao cultural no mundo de hoje.

Aqui vai uma taboa, para completar, precisan-se voluntarios. Ajuda GalegoLusofonía !!!


Aquí vai a Táboa. Basicamente uma linha por nazom, as cores representas as linguas-culturas mais extendidas:

Verde coma o da primeira columna para a LatinaCeltica-Galego-Lusofonía-Brasil

Azul para a anglosajona-inglés

Verde fosforito ou intenso, para a cultura arabe-musulmá

Amarelo para a Latina-hespanhola-castelhana

Bermelho para a Latina-Francesa




Aquí de onde vou conseguindo os dados (a internacional wikipedia em Português)

terça-feira, 4 de janeiro de 2011

Pensando nos Nomes de Nazóns



Fixachedes-vos de algúns nome curiosos de paises no mundo.

Algúns non fam referencia ao seu orige, e hai que indagar na súa historia para saber que significam como estado.

Quédome a comentar os:

Espanha (Hispania): Nome originario polos Romanos á peninsula ibérica. Das nazóns nacentes do norde que aplastaron ás do sul na reconquista, o conceito nacional máis antigo é a cuestión Vasca (Euskadi) de orige nom indoeuropeo, perde-se na orige dos tempos. Logo sería a Galiza, de orige seguramente tipo celtica (polo moitas costumes e topónimos).
Os castros xurdiron así na época do ferro e Galiza ahí era a parte mais densamente poboada da Iberia como atestiguam os romanos e os máis de 5000 castros que quedam hoje) que deribou em tres entes nacionais: A Galiza e o pais AsturLeonés colonizados por Castela e de terceiro o Grande Portugal, fillo natural de Galiza (coma condado PortuCalense, na que Braga a antiga capital competía com Compostela, a nova) que consagrou-se na historia extendendo a lingua Galega além do rio Douro e além dos mares. Os reis de Portugal tenhem-se queixado moitas vezes do uso inadecuado de fazer-se chamar reis das Espanhas á monarquía castelhana (logo colonizar a Galiza, Asturias-León, Aragóm-Catalunha, Navarra e Granada), já que o rei de Portugal gobernaba parte da Hispania (o sul da Gallaecia e mais a Lusitania romanas).

United Kingdom (reino unido): "Unión" de Inglaterra (terra dos anglos e sajóns chegados no s. V e que fixo fuxir a parte da poboazóm celtico-romana, poboando a Bretanha francesa ou a regióm do Mondonhedo na Galiza) co resto dos célticos de Irlanda do norde, Escocia, Gales e Cornualhes son os que supostamente están mais que unidos, forzosamente pegados a centralizadora e anglosajona Londres. O idioma oficial é o inglés (base xermánica, com fortes influenzas dos normandos e franceses), o de Corunualhes leva um seculo estinto, e o Irlandés, Escocés e Galés (as última linguas célticas da Europa, a mais da de Bretanha) nom estám moito milhor.

United States (estados unidos): a primeira república moderna dende finais do s. XVIII froito da independecia do anterior. Pero este sistema democrático sería superado no social por constitucións de outras nazóns. O idioma quedou-lhe só o inglés pero som uma mestura de pobos europeus (moitos irlandeses, por certo), africanos e americanos.